Skansen Telekomunikacji

Gdzie o telekomunikacji przeczytacie...

SAGEM F@st 1400W

Informacje ogólne

Nazwa ogólna: SAGEM F@st 1400/1400W/1440/1440W
Producent: SAGEM
Typ urządzenia: Router + Access Point [Tylko wersje W] + Modem ADSL

Obsługiwane technologie:

Interfejs komunikacji:

Interfejs WAN:

Obsługiwane systemy operacyjne:

Obsługiwane tryby enkapsulacji/kapsułkowania:

SAGEM F@st 1400W
Pierwszy modem-router z wbudowanym access pointem, który był dostępny w ofercie Telekomunikacji Polskiej. Niestety w kwestii Wi-Fi nie radził sobie zbyt dobrze - na rynku dostępne już były o wiele lepsze urządzenia.
Zdjęcie pochodzi ze strony SAGEM.

Opis słowny

Modemy SAGEM F@st 14X0x to seria czterech modemów umożliwiających na dostęp do Internetu poprzez technologię ADSL – F@st 1400 (POTS, bez WiFi), F@st 1400W (POTS, WiFi), F@st 1440 (ISDN, bez WiFi) oraz F@st 1440W (ISDN, WiFi). W Polsce Telekomunikacja w roku 2004 wprowadziła jedynie modem Sagem F@st 1400W jako „Modem bezprzewodowy wifi”, w związku z uwolnieniem dwa lata wcześniej, przez Ministerstwo Infrastruktury, częstotliwości 2.4GHz oraz 5GHz. Zestaw z tym modemem zawierał dodatkowo adapter USB WiFi od SAGEM. W ramach akcesoriów można było zakupić kolejny taki adapter lub kartę PCMCIA dla laptopów. Cena tych dodatków to 160 zł. Zaś sam zestaw kosztował 650 zł (lub 800 zł bez zakupu Neostrady). Modem posiadał wejście RJ-11 dla złącza ADSL, jeden port Ethernet oraz port USB. Działanie portu USB polegało na wykorzystaniu interfejsu RNDIS i instalacji w systemie wirtualnej karty sieciowej. Najważniejszym i najsłabszym elementem tego urządzenia jest funkcjonalność WiFi, a dokładnie jej zabezpieczenia. Otóż F@st 1400W domyślnie posiada otwartą sieć WiFi co jest wielkim błędem. Dodatkowo jedyny dostępny standard to WEP (a warto zaznaczyć, że modem ujrzał światło dzienne w tym samym roku co stworzono WPA). Nie jest to zbyt bezpieczne rozwiązanie. Jednym z gwoździ do trumny F@st 1400W jest zastosowany standard WiFi – 802.11b, który pozwala wyciągnąć jedynie 11Mb/s, z czego faktycznie zostaje mniej więcej 5-6 Mb/s, co całkowicie nie ma sensu dla opcji Neostrady wyższych od 10Mb/s. Dodatkowo cena… Urządzenie było najdroższe ze wszystkich. Dla przykładu Speedtouch 510 w podstawowym trybie, czyli bridge kosztował 600 zł jeżeli jednocześnie nie była wykupywana Neostrada oraz 299 zł kiedy była. Są to o wiele mniejsze ceny niż w przypadku F@st 1400W. Wychodzi więc na to, że taniej opłacało się zakupić ST510 w opcji bridge (ewentualnie o 100 zł drożej w opcji switch) i dokupić do tego o wiele bezpieczniejszy zwykły Access Point. Mimo tego urządzenie to miało swoje zalety. Przede wszystkim wysokie możliwości konfiguracyjne, wbudowany firewall, DHCP, NAT oraz (prawie) spolszczony interfejs przez co nie trudno jest się poruszać po nim. Jeżeli podczas aktualizacji firmware zaniknie zasilanie to modem przełączy się na tryb awaryjny, gdzie poprzez FTP może pobrać nowe oprogramowanie. Nie wiele urządzeń dawniej miało tę cechę przez co często przy zaniku prądu, uszkadzało się a jedyną możliwością jego odratowania było połączenie poprzez kabel RS-232 co często wiązało się z wlutowywaniem się do płyty głównej lub całkowita wymiana modułu pamięci.

Konfiguracja modemu

Po podłączeniu się do modemu poprzez kabel USB, Ethernet lub łączność WiFi można uzyskać dostęp do panelu konfiguracyjnego, który znajduje się pod adresem 192.168.1.1, czyli standardowa pula adresów IP dla urządzeń użytku domowego. Po wpisaniu go w pasku adresu, przeglądarka zapyta się o login i hasło, czyli root jako login oraz 1234 jako hasło. Oczom ukaże się logo Telekomunikacji Polskiej wraz z opcją wyboru języka oraz dwoma przyciskami „Instalacja” oraz „Informacje”. Pierwszy przycisk pozwala na szybką konfigurację modemu – składa się ona z: wpisania loginu i hasła do ADSL, włączenie lub wyłączenie listy kontrolnej adresów MAC oraz zapisania wprowadzonych ustawień. Drugi przycisk pozwala na sprawdzenie ogólnego stanu urządzenia. Po prawej stronie znajduje się proste menu podzielone na trzy sekcje:

Pierwsza sekcja nie jest oznakowana i pozwala na wybór 3 opcji: Witamy, Szybka konfiguracja oraz Szybki podgląd, czyli te same opcje, które dostępne są na stronie tytułowej (“Witamy”, do niej prowadzi).

Druga sekcja jest oznaczona jako Basic (Podstawowy). Pozwala na podstawową konfigurację urządzenia i zawiera 7 opcji: Status połączenia, Ustawienia WAN, Ustawienia LAN, Ustawienia WLAN (WiFi), Ustawiena tras, Zapisz i Restartuj oraz Wymaż i Restartuj.

Status połączenia:
Wyświetla ekran z informacjami dotyczącymi łącza ADSL:

Ustawienia WAN:
Opcja pozwala na skonfigurowanie intefejsu WAN modemu, czyli wybór VPI i VCI, typu enkapsulacji oraz protokołu transmisji (Most, Router, PPPoE oraz PPPoA). Ponad to wyświetla liczbę kanałów PVC (Permanent Virtual Circuit – stałe połączenie pomiędzy dwoma punktami w sieci ATM).

Ustawienia LAN:
Kliknięcie na tą opcję spowoduje wyświetlenie ekranu, na którym można zmienić adres IP LAN i maskę podsieci modemu.

Ustawienia WLAN:
Opcja ta zawiera trzy zakładki: Ustawienia WLAN, Filtracja MAC oraz Parametry zaawansowane:

Ustawienia trasowania:
Opcja ta pozwala na dodanie statycznych ścieżek routingu oraz zarządzanie protokołem RIP (Routing Information Protocol – jeden z najstarszych protokołów routingu, który najlepszą trasę dla pakietów wybiera na podstawie liczby przeskoków). Samo zarządzanie to jedynie włączenie lub wyłączenie tego protokołu oraz zmiany jego wersji (RIPv1 lub RIPv2)

Trzecia sekcja, czyli Advanced (Zaawansowane) pozwala na specjalistyczną konfigurację modemu. Zawiera 13 opcji: ADSL Mode, NAT, DHCP, SNMP, Firewall, Configure, IGMP Proxy, Bridging, SNTP, Firewall statistics, System statistics, ATM statistics oraz Diagnostics. Ta sekcja jest już dostępna jedynie w języku angielskim (nie została przetłumaczona).

ADSL Mode (Tryb ADSL):
Opcja pozwala na zmianę standardu ADSL.

NAT:
Opcja ta składa się z trzech zakładek: Static WAN Address, Static NAT Mapping, Port Range Mapping, które pozwalają na konfigurację interfejsu WAN modemu.

DHCP:
Opcja ta składa się z dwóch zakładek: DHCP Server, czyli przypisywanie stałych dzierżaw IP poszczególnym urządzeniom oraz DHCP Relay, czyli przekierowanie zapytań DHCP do zewnętrznego serwera DHCP.

SNMP:
Opcja ta pozwala na konfigurację agenta SNMP (Simple Network Management Protocol), który pozwala na zarządzanie osprzętem sieciowym.

Firewall (Zapora sieciowa):
Opcja pozwala na konfigurację wbudowanej zapory sieciowej – filtracja adresów IP, zarządzanie serwerem Proxy, listą kontrolną ACL oraz tworzenie kont użytkowników do modemu.

Configure:
Opcja ta pozwala na szczegółową konfigurację interfejsów Ethernet, MER, ADSL, WLAN, USB, Local Loop, ATM oraz PPP. Ponad to pozwala na konfigurację protokołów PPPoA oraz PPPoE.

IGMP Proxy:
Opcja pozwala na konfigurację proxy IGMP, który służy do dystrybucji datagramów multi-emisji w sieci LAN.

Bridging (Mostkowanie):
W tej zakładce można ustawiać mostkowanie poszczególnych interfejsów urządzenia ze sobą. Mostkowanie polega na łączeniu ze sobą dwóch interfejsów – w tym przypadku.

SNTP:
Opcja ta pozwala na ustawienie serwera czasu, którego urządzenie pobiera datę, godzinę, minutę oraz sekundę.

Firewall Statistics:
Tutaj można sprawdzić statystyki zapory ogniowej. Wyświetlana jest liczba reguł, a wraz z nimi liczba pakietów przychodzących, wychodzących oraz odrzuconych. Można również – w drugiej zakładce – sprawdzić statystki proxy HTTP.

System Statistics:
Opcja ta pozwala na sprawdzenie szczegółowych statystyk na temat wszystkich interfejsów – ich status, liczbę przychodzących i wychodzących oktetów, błędów i tym podobnych. Ponad to można sprawdzić statystki protokołów IP, TCP, UDP oraz ICMP. Dodatkowo ostatnia zakłada z trzech, pozwala na sprawdzenie informacji o aktualnych dzierżawach adresu IP.

ATM Statistics:
Tutaj można sprawdzić liczbę odebranych i wysłanych komórek sieci ATM, a także liczbę błędów sumy kontrolnej CRC. Druga zakładka czyli SNDCP, pozwala na sprawdzenie informacji o aktualnie enkapsulowanych kanałach VC (Virtual Circuit).

Diagnostic:
Ostatnia opcja pozwala na przeprowadzenie prostej diagnostyki, która składa się z możliwości wysyłania zapytań do pętli zwrotnej ATM oraz zapytań ICMP – PING do dowolnego adresu IP.

Modem pozwala również na konfigurację z poziomu klienta telnet. Wystarczy jedynie połączyć się z IP routera, a jako login i hasło wpisać kolejno root oraz 1234. Polecenia „ls” pozwala na wyświetlenie wszystkich komend.

Aktualizacja firmware odbywa się za pomocą protokołu FTP. Po pobraniu nowego oprogramowania, należy połączyć z serwerem ftp modemu, użyć komend bin oraz hash, a następnie przesłać tam plik. F@st 1400W automatycznie obierze plik i zapisze go w pamięci z podtrzymywaniem bateryjnym. Później zastępuje stary firmware nowym. Aby przywrócić domyślne ustawienia z kolei, można użyć dostęp awaryjny. Najpierw należy ustawić stały adres IP na 192.1.1.1 oraz maskę na 255.255.255.0. Później należy w wierszu poleceń wydać polecenie ping -t 192.1.1.254, które będzie wysyłać cały czas komunikat ping. Następnie trzeba włączyć i wyłączyć router przyciskiem. Stare dane powinny wrócić.

Dodatkowe pliki:
F@st 1400W – Instrukcja instalacji adaptera PCMCIA: Pobierz
F@st 1400W – Instrukcja instalacji adaptera USB: Pobierz
F@st 1400W – Instrukcja konfiguracji: Pobierz

Obecny stan urządzenia / Podsumowanie

Modemo-router SAGEM F@st 1400W obecnie nie jest już dostępny w obiegu. Z listy zestawów instalacyjnych znikł jeszcze w 2006 roku, czyli dwa lata po jego wprowadzeniu. Do tego przyczyniło się wiele. Między innymi wejście Liveboxa 1, który lepiej sobie radzi z siecią bezprzewodową, ponieważ wprowadzał szyfrowanie WPA i najnowszy na ówczesne czasy standard, czyli 802.11g. Dodatkowo jednym z gwoździ do trumny stanowiła prasa, która odradzała kupnu i tak drogiego urządzenia, ze względu na wcześniej wymienione słabe wsparcie dla WiFi. Tak naprawdę mało kto posiadał ten modem i rzadko można było go spotkać w domach. Częściej spotykało się modemy na USB, ewentualnie modemy Ethernet podłączone do sieci LAN. Dlatego też niewiele można powiedzieć jak spisywał się, gdyż mało kto posiadał F@st 1400W. W niektórych regionach gdzie nie było jeszcze sieci ADSL, mogło modemu nie być i abonenci nie mieli szans na jakiego przetestowanie. Również trudno jest go odnaleźć na portalach aukcyjnych co jeszcze bardziej świadczy o jego rzadkości wśród modemów oferowanych przez Telekomunikację Polską. Nie był to zły sprzęt, lecz do perfekcji trochę mu brakowało. Szczególnie z tego segmentu, do którego był dedykowany, czyli sieci Wi-Fi.

Krótkie podsumowanie

Modem-router SAGEM F@st 1400W to pierwsze urządzenie oferowane przez Telekomunikację Polską z wbudowanym Access Pointem. Był jednym z członków rodziny F@st 14X0x, na którą składały się modemy 1400 (POTS, bez WLAN), 1440 (ISDN, bez WLAN), 1440W (ISDN, WLAN) oraz właśnie 1400W (POTS, WLAN). Umożliwiał łączność poprzez jedno gniazdo Ethernet, złącze USB (wirtualną kartę sieciową) oraz sieć Wi-Fi dzięki standardowi 802.11b, który niestety nie był najnowszy. Dodatkowo oferował jedynie szyfrowanie WEP oraz listę kontrolną adresów MAC – mało bezpieczne opcje. Sam był przy tym bardzo drogi bo bez wykupu Neostrady kosztował 800 zł. W zestawie prócz standardowej zawartości, znajdował się adapter WiFi od SAGEM. Dodatkowo można było do niego dokupić kolejne adaptery na USB i PCMCIA. Interfejs urządzenia był spolszczony, jednak tylko w przypadku podstawowych opcji. F@st 1400W wyposażony był w tryb awaryjny, w przypadku niepowodzenia aktualizacji oprogramowania. Można było go kupić już od 2004 roku, jednak sprzedaż trwała do 2006, kiedy zastąpiono go Livebox tp. Obecnie stanowi najrzadszy modem z kolekcji Telekomunikacji Polskiej.

Zalety:

Wady: